Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμούμαι και λυπούμαι.
Θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω για να πάω
Σήκω μάνα μ’ και ζύμωσε, καθάριο παξιμάδι.
Με δάκρυα βάζει το νερό, με δάκρυα κοσκινίζει.
Με χίλια αναστενάγματα βάζει φωτιά στο φούρνο.
Άργησε, φούρνε να καείς και εσύ ψωμί μη γένεις,
Για να περάσ’ ο κεραντζής κι γιος μου ν’ απομείνει.
Κι ο κεραντζής (ν)απέρασε, (ν)από το μεσοχώρι.
Άιστε παιδιά να φύγομε, ποιος είναι για τα ξένα.
Το πολυτραγουδισμένο τραγούδι της ξενιτιάς, όπως το τραγούδησαν οι αδελφές Όλγα Μπίκα και Φρόσω Χαρίση από τον Παρακάλαμο, σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Πολυφωνικό Καραβάνι το 2006 στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στον Μολυβδοσκέπαστο.