Δυο αδέρφια γκαρδιακά, λιάρα μάτια και όμορφα
και δυο πολυαγαπημένα, λιάρα μάτια και γραμμένα
μπήκε το δαιμονικό λιάρα μάτια κι όμορφα
και τα ’βαλε να πιαστούνε, λιάρα μάτια και γραμμένα
αγάπησε ο μικρότερος, λιάρα μάτια κι όμορφα
(ωχ!) του πρώτου την γυναίκα, λιάρα μάτια και γραμμένα
ωρ’ νύφη μου σ’ αγαπώ, λιάρα μάτια κι όμορφα
και γυναίκα να σε κάνω λιάρα μάτια και γραμμένα
συ το θέλεις μια φορά, λιάρα μάτια κι όμορφα,
ωρέ και ’γω το θέλω δέκα, λιάρα μάτια και γραμμένα
τι αιτία να του βρω, λιάρα μάτια κι όμορφα
για να πάω να τον σκοτώσω, λιάρα μάτια και γραμμένα
σο ’χει ο πατέρας σου, λιάρα μάτια και όμορφα
ωρέ και αμπέλια και χωράφια, λιάρα μάτια και γραμμένα
συρέ να τα μοιράσεται, λιάρα μάτια και όμορφα
ωρέ τα αμπελοχωραφά σας, λιάρα μάτια και γραμμένα
’συ να πάρεις το καλό, λιάρα μάτια και όμορφα
ωρέ τη μέση το χωράφι, λιάρα μάτια και γραμμένα
δεν θέλει και αν δε στρέχτει, λιάρα μάτια και όμορφα
ρίξε και σκότωσέ τον, λιάρα μάτια και γραμμένα
έλα μωρ’ αδερφούλη μου, λιάρα μάτια και όμορφα
έλα για να μοιράσομαι, λιάρα μάτια και όμορφα
τ’ αμπελοχωραφά μας, λιάρα μάτια και γραμμένα.
Γιατί μωρ’ αδερφούλη μου, λιάρα μάτια και όμορφα
ωρέ ’κους τα γυναικολόγια, λιάρα μάτια και γραμμένα
Βγάζει το σπαθάρι με το χρυσό θυκάρι
της κόβει το κεφάλι στο μύλο το πηγαίνει
– Άλεσε, μύλε άλεσε της κούρβας το κεφάλι.
κάνε τ’ αλέυρι κόκκινο και την πασπάλι μαυρό
για να ’ρχονται οι γραμματικοί να παίρνουνε μελάνι
και να’ ρχονται και οι όμορφες να παίρνουν κοκκινάδι.
Από απομαγνητοφωνήσεις συλλογικών επιτόπιων καταγραφών του Πολυφωνικού Καραβανιού κοντά στην Μαρίνα Αγγελοπούλου, στο Βαβούρι.