– Λενίτσα μου, τον άνδρα σου
Ωρέ! Πήγαν να τον κρεμάσουν.
– Ωρέ! Στην πίστη σου, Γιωργάκη μου,
τρέξε να τον γλιτώσεις.
– Ωχ! Κι αν τον γλιτώσω, Λένη μου,
το τι θαλλά μου δώσεις;
– Ωχ! Τον Μάη να βγεις για πέρδικες,
Ωρέ! θα ‘ρθω και ‘γω κοντά σου.
να σου κρατώ το όπλο σου
και τα χρυσό σπαθί σου.
– Λενίτσα μ’, κι αν πεινάσουμε,
το τι ψωμί θα φάμε;
– Το σάλι σου, το σάλι μου
ζεστό ψωμί θα φάμε.
– Λενίτσα μ’, κι αν διψάσουμε,
το τι νερό θα πιούμε;
– Το δάκρυ σου, το δάκρυ μου
κρύγιο νερό θα πιούμε.
– Λενίτσα μ’, κι αν κρυώσουμε,
με τι θα σκεπαστούμε;
– Το χνώτο σου, το χνώτο μου
τσέργα σκεπαστούμε.
Πολυφωνικό τραγούδι της αγάπης από τον Παρακάλαμο Ιωαννίνων, χωριό με ξεχωριστό πολυφωνικό αχό στον οποίο βασίζεται η ερμηνεία πλήθους τραγουδιών. Δισκογραφήθηκε σε έκδοση της “Απείρου» με την ζωντανή ηχοράφηση της 1ης Μεγάλης Συναυλίας Πολυφωνικού Τραγουδιού («ΠΑΛΛΑΣ 2000»). Απαντά σε πλήθος συλλογών που έχουν ψηφιοποιηθεί στο Αρχείο Πολυφωνικού Τραγουδιού, όπως των Χασιώτη, Μάτσια, Ρεμπέλη, Υφαντή κά. Είχε τραγουδηθεί από το Πoλυφωνικού του Παρακάλαμου σε μια από τις εκδηλώσεις του Πολυφωνικού Καραβανιού στον Άνω Παρακάλαμο.