Πέρα σε κείνο το βουνό, κοντούλα τι με μάρανες,
(ωχ!) και στ’ άλλο παραπέρα, έλα μαυρομάτα μ’ έλα.
Πούχει ανταρούλα στην κορφή, κοντούλα τι με μάρανες
και κατεχνιά στον πάτο, έλα μαυρομάτα μ’ έλα.
Και από την πίσω την μεριά, κοντούλα τι με μάρανες,
κλίμα ήταν φυτρωμένο, έλα μαυρομάτα μ’ έλα.
κάνει σταφύλια κόκκινα, κοντούλα τι με μάρανες
(ωχ!) και το κρασάκι μέλι, έλα μαυρομάτα μ’ έλα
ποιος το κόβει κόβεται, κοντούλα τι με μάρανες.
Ωρ’ και οποιός το τρώει πεθαίνει, έλα μαυρομάτα μ’ έλα.
Τραγουδήθηκε από την Μαρίνα Αγγελοπούλου, γέννημα Τσαμαντιώτισσα, παντρεμένη στο Βαβούρι, σε εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού στο κοντικό τους Λιά το 2002, με τη συνοδεία του πολυφωνικού συνόλου «Χαονία». Πρόκειται για ένα από τα πιο διαδεδομένα πολυφωνικά τραγούδια. Στην έκδοση του Λεωνίδα Αθ. Νάτση από το γειτονικό, ως προς τον Λια, Βαβούρι, περιέχεται η ακόλουθη στιχουργική παραλλαγή:
Πέρα σε κείνο το βουνό
(κρίνε μας, νύφη, κρίνε μας)
Και στ’ άλλο παραπέρα
(κρίνε μ’ ασημένιο στόμα)
(να ζουν τα γαμπρολόγια)
Που ’χει ανταρούλα στην κορφή
και καταχνιά στον πάτο.
Στον πάτο βόσκουν πρόβατα
και στην κορφή τα γίδια.
Κι ανάμεσα στα δυο βουνά
κλήμα ήταν φυτρωμένο.
Κάνει σταφύλια κόκκινα
κρασάκι σαν το (γ)αίμα.
Όσες μανάδες κι αν το πιουν
καμιά παιδιά δεν κάνει,
κρίνε μ’ ασημένιο στόμα.