Ωρ’ σε τούτη (την) τάβλα που ‘μαστε
Σε τούτο τραπέζι
Ω μωρέ τον άγγελο φιλεύουμε
Και τον Χριστό κερνάμε
Ω μωρέ και την Παρθένα Παναγιά
Κι αυτή την προσκυνάμε
Ω μωρέ τούτον το χρόνο τον καλό
Τον άλλο ποιός το ξέρει
Ω μωρέ για ζούμε για πεθαίνουμε
Για σ΄ άλλον κόσμο πάμε
Ω μωρέ να μας χαρίσει τα κλειδιά
Κλειδιά του Παραδείσου
Ω μωρέ ν΄ ανοίξω μέσα και να μπω
Να μπω να σεργιανίσω
Ω μωρέ να δουν τους νιούς Να χαίρονται
Γερόντους να λυπούνται
Το πρώτο τραγούδι που τραγούδησαν οι Γιρομεριάτες, εν είδη αυτοσχέδιου ομίλου, όταν το χωριό πήρε την σκυτάλη και άρχισε να τραγουδά τα δικά του τραγούδια, στην εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2014. Το τραγούδι απαντά σε σειρά παραλλαγών, στα διάφορα χωριά της ηπειρώτικης πολυφωνίας και έχει δισκογραφηθεί με το Πολυφωνικό της Δερβιτσάνης. Μια άλλη παραλλαγή που συμπεριλαμβάνεται στο Αρχείο Πολυφωνικού Τραγουδιού του Πολυφωνικού Καραβανιού προέρχεται από τη Βήσσανη Πωγωνίου:
Σε τούτ’ την τάβλα που ‘μαστε, σε τούτο το τραπέζι
τον άγγελο φιλεύαμε και τον Χριστό κερνάμε,
και την κυρά την Παναγιά πολύ την προσκυνάμε,
να μας χαρίσει τα κλειδιά, κλειδιά του Παραδείσου.
Φάτε και πιείτε, βρε παιδιά, χαρείτε να χαρούμε,
τούτον τον χρόνο τον καλό, τον άλλον ποιος να ξέρει
για ζούμε για πεθαίνουμε, για πάμε σ’ άλλα μέρη,
εκεί γάμοι δεν γίνονται και ούτε πανηγύρια.