Ωρέ ν΄ άστρι μου κι αστρίτσι μου, μπω μπω κι αυγερινέ
Ωρέ γρήγορα βασίλεψε μπω μπω στη γειτονιά
Ωρέ ποιον αφέντη καρτερείς, την ποιά κυρά
Ωρέ ‘ν’ ουδέ αφέντη καρτερώ μπω μπω ν’ ουδέ κυρά.
Ωρέ καρτερώ τη σκλάβα μου μπω μπω να την ε – δώ
Ωρέ πο’ χει τα χείλη κόκκινα μπω μπω για φίλημα
Ωρέ που’ χει τη μέση τη λιανή μπω μπω για σφίξιμο
Ωρέ πο’ χει τα μάτια σαν ελιά μπω μπω για χάψιμο
Ωρέ πο’ χει τα στήθια σαν χαρτί μπω μπω για γράψιμο
Τραγούδι του πόθου όπως καταγράφηκε αλλά και διδάχθηκε από τις Θεανώ και Μαριάννα Τζήμα – μάνα και κόρη από την Καστάνιανη Κόνιτσας – στη διάρκεια σειράς δράσεων του Πολυφωνικού Καραβανιού στο χωριό τους. Τo τραγούδι έδωσε τον τίτλο στην έκδοση «Άστρι μου κι αστρίτσι μου» (Τραγούδια από τα πέτρινα χωριά της Κόνιτσας) σε επιμέλεια και με την συμμετοχή του δεξιοτέχνη του κλαρίνου Γιώργου Κωτσίνη και μουσικολογικά σχόλια του αείμνηστου Γιώργου Παπαδάκη.