Χρυσόδουλη

Στης Ελένης το κρεβάτι
γύρω – γύρω όλο γιατροί,
κι ένας με τον άλλον λέγαν
πως δεν έχει πια ζωή.
Τ’ άκουσε κι η δόλια η Ελένη
κι έβγαλε ψιλή φωνή.
Στείλτε γράμμα στον πατέρα
που είναι στην Αμερική.
Για να στείλω στην Ελένη
ωρ’ την κάσα την χρυσή.

Το διαδεδομένο πολυφωνικό τραγούδι, όπως το πήρε ο Ηλίας Κούρος από το Δολό Πωγωνίου, συντροφιά με το πολυφωνικό σύνολο «Χαονία», στην εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2003 στη Χρυσόδουλη Πωγωνίου.

Το ίδιο τραγούδι, όπως απαντά στη συλλογή του Χρήστου Μάτσια «Πωγώνι Δερόπολη, Ήθη κι έθιμα»:

Μπράτσα που δεν τα ‘δε ήλιος, και τα βλέπουν οι γιατροί.
Στης Ελένης το κρεβάτι, γύρω-γύρω όλο γιατροί,
Γαλλικά τα ομιλούσαν πως δε έχει πια ζωή.
Τ’ άκουσε η μαύρη Λένη κι έβαλε λιανή φωνή.
– Ώ μάνα μου, εγώ πεθαίνω, και δεν ξέρω το γιατί.
Τα πλεμόνια μου σωθήκαν, το κορμί αδυνατεί.
Στείλε γράμμα εις τα ξένα, στο μπαμπά το δυστυχή.
Στους κόρφους να παραγγείλει, για τη κάσα τη χρυσή.
Για να βάλουν της Ελένης το αγγελικό κορμί.
Δεν θα το χαρεί κανένας, μοναχά η μαύρη γη.
Ώ μάνα μου, εγώ πεθαίνω, φέρτε μου τον εραστή.

Να κι ο εραστής της ήλθε, έσκυψε και τη φιλήσε.
Και σιγά, σιγά στ’ αυτί του, λόγο του εμήνυσε.
– Εραστή μου, εγώ πεθαίνω, στόλισε τον τάφο μου.
Κάνε ό,τι είχες για να κάνεις στο καιρό του γάμου μας