Αρχαία Γίτανα

Γιάννη μου το μαντήλι σου

Τι το ’χεις λερωμένο μωρέ Γιάννη μου

τι το ’χεις λερωμένο ωχ λεβέντη μου

Το λέρωσε η ξενιτιά τα έρημα τα ξένα

Για δεν το πλένεις με νερό, για δεν το σαπουνίζεις

Δος μου το μένα Γιάννη μου, να σου το μοσχοπλύνω

Πέντε ποτάμια τόπλεναν κι έβαψαν και τα πέντε

Εκεί περνάει ένα πουλί κι έβαψαν τα φτερά του

Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο

Πρόκειται για ένα από τα επτά τραγούδια που τραγούδησε το πολυφωνικό σύνολο «Χαονία» στην πρώτη του εκδήλωση στην Ήπειρο, στις 2 Αυγούστου 1997 στο αρχαίο θέατρο Γιτάνης (Γίτανα σήμερα), εκεί όπου γεννήθηκε το όνειρο του Πολυφωνικού Καραβανιού. Εμβληματικό ηπειρώτικο τραγούδι της ξενιτιάς που τραγουδιέται ως μονωδία στην ευρύτερη Ήπειρο και ως πολυφωνικό τραγούδι, με διαφορετικές μελωδικές γραμμές, στις περιοχές του Πωγωνίου, της Δερόπολης και του Άνω Πωγωνίου. Σαν πολυφωνικό έχει δισκογραφηθεί από τον όμιλο των Κτισμάτων στον δίσκο «ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΙ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» αλλά και από τον όμιλο της Πολύτσανης στο δίσκο «ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ» (Ι. Β. Ε. 1994). Τo τραγούδι έχει γνωρίσει και πλήθος διασκευών και σε άλλα ηχοχρώματα. Με τους ακόλουθους στίχους περιέχεται στη συλλογή του Υφαντή:

Γιάννη μου το μαντίλι σου, τι τόχεις λερωμένο;
Το λέρωσε η ξενιτιά τα έρημα τα ξένα.
Πέντε ποτάμια τόπλεναν και βάψαν και τα πέντε.
Όσοι διαβάτες πέρασαν έβαψαν τ’ αλογά τους,
και οι πέρδικες, που θέλησαν νερό να παν να πιούνε,
και τη φωνή τους έχασαν και βάψαν τα φτερά τους.