Καλή πρακτική διαφύλαξης Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς UNESCO
Χωριό της ορεινής Θεσπρωτίας
Βρίσκεται στην ορεινή ενδοχώρα του δήμου Φιλιατών, κοντά στους πρόποδες του όρους Βελούνα.
Δήμος Φιλιατών, ΠΕ Θεσπρωτίας
Παλαιότερη ονομασία Λίμποβο
Αποστάσεις 23 χλμ. από Βροσίνα, 26 χλμ. από Φιλιάτες
Υψόμετρο 380m
Κάτοικοι 9 (απογραφή 2011)
Καταλύματα Το χωριό διαθέτει ξενώνα.
Το Λίμποβο ανήκει στα χωριά της πολυφωνίας της ευρύτερης περιοχής. Η σχέση του Πολυφωνικού Καραβανιού με το χωριό αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια, χάρη στη στήριξη της Αδελφότητας και τις σχέσης με σειρά αποδήμων του χωριού. Το 2018 διοργανώθηκε για πρώτη φορά εκδήλωση στο Λίμποβο, έξω από το Μουσείο, με τη συμμετοχή και βιωματικών ερμηνευτών του χωριού, που πλαισιώθηκε με σημαντική επιτόπια καταγραφή την επόμενη μέρα, στο σπίτι του ζεύγους Τσουκαλά και με τη συμμετοχή του μερακλή ερμηνευτή Τσάβου Ζαφείρη.
Την επόμενη χρονιά το Λίμποβο καλωσόρισε για μια ακόμη φορά το Πολυφωνικό Καραβάνι, σε εκδήλωση και γλέντι στην εκκλησία αυτή τη φορά, με τη συμμετοχή και πάλι του ίδιου του χωριού στο τραγούδι. Απόδημοι του χωριού πρωτοστατούν σε πολυφωνικά σχήματα της Αθήνας ενώ η επιτόπια έρευνα στο χωριό ή με χωριανούς συνεχίζεται, όπως και η σχέση μαζί τους. Στον ξενώνα του χωριού ενίοτε διανυκτερεύουν οι συνταξιδιώτες.
«Σαββάτο βράδυ πίναμαν» & «Εψές προψές απέρασα»
Τσάβος Ζαφείρης, όμιλος Λίμποβου
Κρυονέρι (Λίμποβο), Πολυφωνικό Καραβάνι 2019
Μου λεγε, μωρ΄ μου λεγε,
μου λεγε η μάνα μου
μάθε γιε μου γράμματα,
μάθε κοντυλίσματα
κι εγώ δεν την άκουσα
(μ)πιστικός εγίνηκα
χίλια πρόβατα βοσκώ
κι εβδομήντα δυό σκυλιά
φλογερίτσαν έκοψα
από κίτρο κι από ελιά
κι από κόκκινη μηλιά
κι άρχισα να τη λαλώ
από πέτρα σε ραγιό
την άκουσε και μια κυρά
μια κυρά βασίλισσα
– ποιος είν΄ εκείνος που λαλεί
είν΄ ο γιος της ορφανής
— σύρτε φέρτε τον εδώ
να λαλάει τις πόρτες μας
και στις πορτοπούλες μας
να ξυπνάει τις βαγενές
και τις βαγιοπούλες μας
να σηκώνονται ταχιά
να βυζαίνουν τα παιδιά
να κινούν στην εργατιά
με ψωμί και με κρεμμύδι
και με λίγο βρωμοτύρι
Τραγουδήθηκε σε συλλογική, επιτόπια καταγραφή του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2018 στο Λίμποβο (Κρυοπηγή Θεσπρωτίας). Με ταυτόσημους, σχεδόν, στίχους, διασκογραφήθηκε από το Πολυφωνικό των Κτισμάτων στην έκδοση “Chants Polyphoniques et Musique d’ Εpire” (OCCORA 1984, Παρίσι – σε επιμέλεια των Δόμνα Σαμίου, Άρη Φακίνου). Στην έκδοση «Δημοτικά τραγούδια της ελληνικής μειονότητας» περιέχεται παραλλαγή του τραγουδιού:
212 . ΕΛΑ, ΕΛΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ
΄Ελα, έλα εμείς οι δυο,
όσο να ‘ρθουν κι άλλοι δύο,
να γενούμε τέσσερις
κι άλλοι δεκατέσσερις.
Να ντυθώ ν’ αρματωθώ,
στο χορό να κατηβώ.
Να μαραίνω τρεις, εννιά,
τρεις, εννι,α, τρεις, δώδεκα
και της χήρας τον υγιό
που τον έχει μοναχό.
Μοναχό στα γράμματα
και στα κοντυλίσματα..
Μάθε, γιέ μου, γράμματα,
μάθε κοντυλίσματα.
Κι εγώ δεν την άκουσα,
πιστικός εγίνηκα,
με τρακόσια πρόβατα
κι εβδομήντα δυο σκυλιά.
Φλογερίτσα έφτιασα
από κύτρο και ελιά
κι από κόκκινη μηλιά.
Κάθε μέρα τη λαλώ,
μες το κάστρο ακούγεται.
Τ’ άκουσε και μια κυρά,
μια κυρά αρχόντισσα.
-Ποιός είν’ εκείνος που λαλεί,
που λαλεί και ξελαλεί;
Μην ‘ν’ ο γιος της ορφανής;
Σύρτε, φέρτε τον εδώ!
Να λαλεί στις πόρτες μου
και στα παραθύρια μου,
να ξυπλά τις βάγιες μου
και τις βαγιοπούλες μου
να σηκώνονται ταχιά,
να βυζαίνουν τα παιδιά,
να κουφίζουν τα ψωμιά,
να κινούν την εργατιά!
