Καλή πρακτική διαφύλαξης Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς UNESCO
Χωριό στον κάμπο του Άνω Καλαμά
Βρίσκεται δυτικά του ποταμού Καλαμά, ανατολικά του όρους Κασσιδιάρης.
Δήμος Πωγωνίου, ΠΕ Ιωαννίνων
Ονομασία Εικάζεται ότι στα σλάβικα σημαίνει “ο τόπος με τις καρυδιές”
Αποστάσεις 13 χλμ. από Παρακάλαμο, 14χλμ. από Ζίτσα, 36 χλμ. από Ιωάννινα
Υψόμετρο 420m
Κάτοικοι 123 (απογραφή 2011)
Καταλύματα Οι πλησιέστεροι ξενώνες βρίσκονται στη Ζίτσα, στη Σιταριά, στους Κουκλιούς και στο Καλπάκι.
Το Ριάχοβο καλωσόρισε το Πολυφωνικό Καραβάνι το 2002, αποτελώντας σταθμό στην 4η Διεθνή Συνάντηση Πολυφωνικού Τραγουδιού. Η εκδήλωση διοργανώθηκε με τη στήριξη του Δήμου Άνω Καλαμά, έξω από την νεότευκτη, τότε, Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου (θυρανοίξια 1998). Συμμετείχαν πολυφωνικοί όμιλοι και σχήματα από Ελλάδα, Αλβανία και Σερβία.
Ανάμεσά τους και οι συντοπίτες του Πολυφωνικού του Παρακάλαμου και της κομπανίας του Βαγγέλη Χαλιγιάννη. Η συμμετοχή, κατά το δυνατό, βιωματικών ερμηνευτών και μουσικών από την περιοχή των εκδηλώσεων ήταν ζητούμενο στην περίοδο των Διεθνών Συναντήσεων και είναι κύριο χαρακτηριστικό στην εξέλιξη του μεγάλου ταξιδιού των φωνών.
Το τραγούδι του Μοράβα
ΜΟΒΑ (Σερβία)
Ριάχοβο, Πολυφωνικό Καραβάνι 2002
Κλαίν’ οι πέρδικες στα πλάγια, κλαίνε τον καημό
Ν’ έκλαιγα κι εγώ ο καημένος τον ξεχωρισμό
Ξένε μου που πας στα ξένα, γρήγορα να ’ρθείς
Γιατί ΄δω που μ’ αφήνεις, με παντρεύουνε
Άντε και μου δίνουν άντρα γέρο, εκατό χρονών.
Που με δέρνει κάθε βράδυ για τα στρώματα
Λέει και κάθε μεσημέρι για κρύο νερό.
Πολυφωνικό τραγούδι, όπως τραγουδήθηκε από το Πολυφωνικό του Παρακάλαμου σε εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2002 στο Ριάχοβο. Δισκογραφήθηκε παλαιότερα από το Πολυφωνικό των Kτισμάτων. Μια παραλλαγή του από το Βαβούρι της Μουργκάνας, από τη συλλογή του Λ.Α. Νάτση:
Κλαιν οι πέρδικες στα πλάγια, κλαίνε τον καημό.
Έκλαιγα κι εγώ(ν) η μαύρη τον ξεχωρισμό,
πως θα χωριστούμ’ αγάπη τώρα εμείς τα δυο;
– Ξένε μου, που ’σαι στα ξένα και στα μακρινά
(λέει) αν το ’χεις να ’ρθεις, έλα, για δεν έρχεσαι;
Γιατ’ εμένα οι γονείς μου με βαρέθηκαν
(λέει) με τάζουν με παντρεύουν και με προξενούν.
Άντρα γέροντα μου δίνουν και παράγερο.
(λέει) δεν το ’χω που είναι γέρος, είναι κι αράθυμος
(λέει) δυο ώρες νύχτα με σκώνει για κρύο νερό
(λέει) βαρύ σίκλο μου δίνει κι άλυσο κοντό
για ν’ αργήσω να γεμίσω να ’βρει αφορμή.
Κόβω η μαύρη την πλεξούδα κι έσμιξαν την αλυσίδα
κι έβγαλα νερό του γέρου και παράγερου, πουλί μου.
