Καλή πρακτική διαφύλαξης Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς UNESCO
Χωριό της περιοχής των Κουρέντων
Βρίσκεται νότια του ποταμού Καλαμά, ανάμεσα σε δύο φαράγγια.
Δήμος Ζίτσας, ΠΕ Ιωαννίνων
Ονομασία Εικάζεται ότι προέρχεται από τη σλαβική λέξη гриб (γκριμπ) που αναφέρεται σε τοποθεσία που ευδοκιμούν τα μανιτάρια.
Αποστάσεις 37 χλμ. από Ιωάννινα, 62 χλμ. από Ηγουμενίτσα
Υψόμετρο 212m
Κάτοικοι 82 (απογραφή 2011)
Καταλύματα Πλησιέστεροι ξενώνες βρίσκονται στα χωριά Πολύδωρο, στην Αετόπετρα και στη Ζίτσα.
Τo Γκρίμποβο καλωσόρισε για πρώτη φορά το Πολυφωνικό Καραβάνι το 2006. Τότε, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο πλαίσιο της 8ης Διεθνούς Συνάντησης Πολυφωνικού Τραγουδιού, με τη συμμετοχή πολυφωνικών σχημάτων και μουσικών από Ελλάδα, Αλβανία και Βουλγαρία και με τη στήριξη του Δήμου Μολοσσών. Το 2012 το Πολυφωνικό Καραβάνι επέστρεψε στο Γκρίμποβο με μια ακόμη εκδήλωση, με συμμετοχές από Ελλάδα και Αλβανία, μεταξύ άλλων και του γνωστού ερμηνευτή Σάββα Σιάτρα από την Καρίτσα Ιωαννίνων.
Η σχέση του μεγάλου ταξιδιού με των φωνών με το Γκρίμποβο δυνάμωσε με τη διαχρονική συμμετοχή αποδήμων του χωριού, παλαιότερων και νεότερων, στους συνταξιδιώτες του, στους αυτοσχέδιους ομίλους του και στους συμμετέχοντες στα Εργαστήρια Πολυφωνίας στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων «Φοίβος Ανωγειανάκης» και την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας.
“Vay DouDoley”
VAY DOUDOLEY (Βουλγαρία)
Γκρίμποβο, Πολυφωνικό Καραβάνι 2006
Στης Ελένης το κρεβάτι
Γύρω γύρω ήταν γιατροί
Γαλλικά τα ομιλούσαν
Πως δεν έχει πια ζωή
Μα η Ελένη τ΄άκουσε όλα
Κι έβγαλε ψιλή φωνή
Ω μανά μ΄ εγώ πεθαίνω
Και δεν έχω πια ζωή
Σύρτε φέρτε τον μπαμπά μου
Δύο λόγια να του πω
Ω μπαμπά μ΄ εγώ πεθαίνω
Και δεν έχω πια ζωή
Τηλεγράφημα στην πόλη
Στο μεγάλο διοικητή
Για να φτιάξουν της Ελένης
Το ολόχρυσο κουτί
Για να βάλουν της Ελένη
Το αγγελικό κορμί
Με τους στίχους αυτούς τραγούδησαν το ευρύτερα διαδεδομένο τραγούδι οι «κυράδες της Άνω Δερόπολης» σε εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2012 στο Γκρίμποβο Ιωαννίνων. Στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Αρχείου Πολυφωνικού Τραγουδιού του Πολυφωνικού Καραβανιού συμπεριλαμβάνονται πολλές παραλλαγές. Ανάμεσά τους η ακόλουθη που προέρχεται από επιτόπια καταγραφή του Λάμπρου Λιάβα στο Ζάβροχο Πωγωνίου:
Στης Ελένης το κρεβάτι
γύρω-γύρω ήταν γιατροί,
Γαλλικά της ομιλούσαν
για δεν έχει πια ζωή.
Τ’ ’κουσε(ν) η μαύρη η Ελένη
κι έβγαλε ψιλή φωνή.
Σύρτε φέρτε την μαμά μου
Δύο λόγια να της πω.
Νάτη κι η μαμά της ήρθε
και έσκυψε την φίλησε
και πλησίασε στ’ αυτί της
λόγο της εμίλησε.
Στην έκδοσή του «Πωγώνι Δερόπολη, Ήθη κι έθιμα» ο αείμνηστος Χρήστος Μάτσιας από τα Κτίσματα Πωγωνίου το συμπεριελάμβανε ως εξής:
Μπράτσα που δεν τα ‘δε ήλιος, και τα βλέπουν οι γιατροί.
Στης Ελένης το κρεβάτι, γύρω-γύρω όλο γιατροί,
Γαλλικά τα ομιλούσαν πως δε έχει πια ζωή.
Τ’ άκουσε η μαύρη Λένη κι έβαλε λιανή φωνη.
– Ώ μάνα μου, εγώ πεθαίνω, και δεν ξέρω το γιατί.
Τα πλεμόνια μου σωθήκαν, το κορμί αδυνατεί.
Στείλε γράμμα εις τα ξένα, στο μπαμπά το δυστυχή.
Στους κόρφους να παραγγείλει, για τη κάσα τη χρυσή.
Για να βάλουν της Ελένης το αγγελικό κορμί.
Δεν θα το χαρεί κανένας, μοναχά η μαύρη γη.
Ώ μάνα μου, εγώ πεθαίνω, φέρτε μου τον εραστή.
Να κι ο εραστής της ήλθε, έσκυψε και τη φιλήσε.
Και σιγά, σιγά στ’ αυτί του, λόγο του εμήνυσε.
– Εραστή μου, εγώ πεθαίνω, στόλισε τον τάφο μου.
Κάνε ‘ο,τι είχες για να κάνεις στο καιρό του γάμου μας.
