– Μωρ’ Αρβανιτοπούλα και εικόνα μου γραμμένη,
ο κόσμος λέει πως σ’ αγαπώ και σε ’χω φιλημένη.
– Ωρ’ που μ’ είδες που με αγνάντεψες και με ’χεις φιλημένη.
– Αχ! (ν)από τα μάτια μωρ’ φαίνεσαι, που είσαι φιλημένη
και από τη μέση την λιανή πως σ’ είχα αγκαλιασμένη.
Αχ! (ν)όσες φορές σε φίλησα και η μάνα σου δεν ξέρει.
Αχ! (ν)όσα φτερά και κόκαλα (ν)έχει η μαύρη κότα,
Αχ! Τόσες φορές σε φίλησα στην σκάλα και στην πόρτα.
Τραγουδήθηκε από το Πολυφωνικό του Παρακάλαμου σε εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού το 2006 στην Κεραμίτσα Θεσπρωτίας. Τo τραγούδι απαντά σε διάφορες συλλογές από όπου έχει μεταγραφεί και στο Αρχείο Πολυφωνικού Τραγουδιού. Ανάμεσά τους αναφέρονται δύο εκδοχές, η πρώτη από τη συλλογή του Γρηγόρη Κατσαλίδα «Δημοτικά τραγούδια Βορείου Ηπείρου» και η δεύτερη από τη συλλογή του Χρήστου Μάτσια «Πωγώνι, Δερόπολη – Ήθη κι έθιμα».
– Μωρ’ Αρβανιτοπούλα μου και κόρη μου γραμμένη,
ο κόσμος λέει πως σ’ αγαπώ και σ’ έχω φιλημένη.
– Ποιος μ’ είδε, ποιος μ ‘ αγνάντεψε πως είμαι φιλημένη;
– Από τα μάτια φαίνεσαι, που είσαι φιλημένη;
Κι από τη μέση τη λιανή, που είσαι αγκαλιασμένη.
Όσα φτερά και κόκαλα έχει η μαύρη κότα,
τόσες φορές σε φίλησα, στη σκάλα και στην πόρτα.
Όσα φτερά και κόκαλα έχει το περιστέρι,
τόσες φορές σε φίλησα και η μάνα σου δεν ξέρει.
Κι η δεύτερη παραλλαγή:
– Μωρή Αρβανιτοπούλα μου και κόρη μου γραμμένη,
ο κόσμος λέν πως σ’ αγαπώ και σ’ έχω φιλημένη.
– Που με είδε, ποιος με αγνάντεψε πως είμαι φιλημένη;
– Από τα μάτια φαίνεσαι, που ‘σαι φιλημένη,
Και από τη μέση τη λιανή το που ‘σαι αγκαλιασμένη.
Όσα φτερά και κόκαλα έχει η μαύρη κότα,
τόσες φορές σε φίλησα στη σκάλα και στην πόρτα.
Όσα φτερά και κόκαλα έχει τ’ άσπρο λελέκι,
τόσες φορές σε φίλησα μέσα απ’ το γελέκι.