Ένα πουλί θαλασσινό, γυαλένια, γυαλένια (δις)
και ένα πουλί βουνίσιο, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Μάλωσε το θαλασσινό, γυαλένια, γυαλένια
και διώχνει το βουνίσιο, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Μη με μαλώνεις σταυραϊτέ, γυαλένια, γυαλένια,
και μη με παραπαίρνεις, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Και ’γω πολύ δεν κάθομαι, γυαλένια, γυαλένια,
στον τόπο τον δικό σας, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Θα κάτσω Μάη και Θερτή, γυαλένια, γυαλένια
κι όλον τον Αλωνάρη, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Τον Αύγουστο σας ’φήνω γεια, γυαλένια, γυαλένια,
θα πάω στα πατρικά μου, γυαλένια κρουσταλλένια.
Τραγουδήθηκε από αυτοσχέδιο πολυφωνικό όμιλο Πλαισιβιτσινών σε εκδήλωση του Πολυφωνικού Καραβανιού στο Πλαίσιο (Πλαισίβιτσα) Θεσπρωτίας το 2007. Το τραγούδι ξεκινά με τους ίδιους στίχους με το τραγούδι του Μάρκου Μπότσαρη. Με παραπλήσιους στίχους περιέχεται στη συλλογή του Ν. Δημητρίου που εκδόθηκε από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο με τίτλο «Βόρειος Ήπειρος – τραγούδια και χοροί»:
Ένα πουλί θαλασσινό, αη μωρέ γραμματικέ,
κι ένα πουλί βουνίσιο, γραμματικέ κι αφέντη.
Μαλώνει το θαλασσινό, αη μωρέ γραμματικέ,
μαλώνει το βουνίσιο, γραμματικέ κι αφέντη.
-Φεύγα, σύρε στον τόπο σου, αη μωρέ γραμματικέ,
στον τόπο τον δικό σου, γραμματικέ κι αφέντη.
-Μη με μαλώνεις, σταυραϊτέ, αη μωρέ γραμματικέ
και μη με παραπαίρνεις, γραμματικέ κι αφέντη.
Να κάτσω Μάη και θεριστή, αη μωρέ γραμματικέ,
κι όλον τον Αλωνάρη, γραμματικέ κι αφέντη.
Να κάτσω και τον Αύγουστο, αη μωρέ γραμματικέ.
Στις δυο του χινοπώρου, γραμματικέ κι αφέντη,
Φεύγω, πάω στον τόπο μου, αη μωρέ γραμματικέ,
στον τόπο το δικό μου, γραμματικέ κι αφέντη.